tufan dedikleri bu olsa gerek; volkanlar büyüyor içimde. içimden akıyor; fırtınalar, boranlar, kanlar. bilmiyorum, kim beni anlar? denizler kan kırmızı, tepeleri zorluyor denizler… susadım, çatladı dudaklarım. kızıl çöllerde yapayalnızım. gecenin karanlığı, kara karıncalar… karardı afakım, içimde hüzün, nerede ışıklar, aydınlığı gündüzün neredeler? vuslat… ahh, aman, bilmiyorum, durdu mu zaman? akmıyor dereler. kuş sesleri duymuyorum, ben sana uymuyorum. anladım, çare yok… halimi sorma bana; bilmiyorum. üzülme, at yabana ben artık çekilmiyorum! aşk bana göre değil, kaldıramadım. yüreğine, uzaklara kendimi aldıramadım. sevdam kanadı kırık anka kuşuymuş neylersin, kaderimiz buymuş; neylersin, bazen yenik düşer hesaplara kanayan yürek, neylersin sevda benimki… sevmek iki kere iki değilmiş işte hendese de kar etmiyor derdime.

hasretin kırmızı şimdi, hasretimin rengi kan; ummanlar büyüyor içimde, hasretin; içimi yakan, menekşe kokan… bilmesen de bu halimi, ne olur bir an gözlerime bak da; kan kırmızı, ince sızı, çoban yıldızı hasretimi yorgun gözlerimde gör Esme. gör de bak, nasıl olurmuş göresme? görestim seni var mı haberin, olmuyor aahh, dolmuyor yerin görestim seni, yok mu bir duyan? ıslat yüreğini de gözlerimde uyan! görestim seni, aahh anlatabilsem içimde sakladığım; akladığım, pakladığım; güllerle çırpıp ta yeniden ayıkladığım; özlem acısı, esir sancısı duygularımı bir atabilsem benli diyarına! beklemek yetti artık, artık kalamam yarına! yarınlar bugünse eğer, şimdiyse günlerin en ertesi, beklemek neyin nesi? haykırıyorum sevdiğimi ey yar! seviyorum işte, var mı ötesi?

seviyorum dediysem bil ki ben seni; hava gibi, su gibi, toprak gibi, üzerine çiğ düşmüş yaprak gibi değil; delicesine bel bağlanan, yürekten ağlanan; aşk gibi, umut gibi, hülyalar, rüyalar, dualar ve hasret gibi değil ne varsa dünyada; yıldızlar gökyüzü, ay ve güneş, bütün alem ve kainat bana inat toplansa da beni aşamaz ve hiçbir şey ulaşamaz bendeki sana ben seni benim sevdiğim gibi seviyorum.

hayalini sevdim ben senin içimde dalga dalga büyüttüğüm nehirlerden okyanuslar kurdum gözlerinde hayallerimiz beyazdı bizim sarı mavi mor renk renk mevsimlere denk bahardı yazdı fırtınalar boranlar en acı en tatlı ve en mutlu anlardı   sen tenha göllerimde süzülen kuğu gözlerimdeki buğu ve ağacın kabuğu gibi saracaktın beni koparacaktın benim olacaktın kalacaktın hep hep uzakta oldun ama sen içime doldun yalnızca yalnız bir ağaç gibi dal verdin çiçek açtın zirvelerimin en ulaşılmaz en aşılmaz bir yerinde gizlendin   şimdi sen yalnız mağrur tahtında yalnız göğe bakar dalların dalların sonsuza akar   giderken bilmiyorsun ağladım ıslatıp mendilleri dallarına bağladım umut olsun dilek olsun diye uzayan kollarına rengarenk çaputlardan gökkuşağı kurdum ve geçerek altından senin en yakın ve sana en uzak köşende durdum   uzağındayım şimdi uzağa yakınım senden artık duymayacaksın nefesimi ensenden sen bana işaret sen bana yoldun sen benim kolum kanadım oldun yürüyorsam şimdi yüklerimden arınmış anladımki aradığım senin yarınmış   sen benim figanım pir-i muganımsın kederimsin acımsın ilacımsın ey sevgili sen benim dilek ağacımsın

seni soğuk ve sisli, sessiz ve bensiz gecelerin ayazında bıraktığım gün süzüldün; üzüldün düşmüşçesine yürekten, bir yaprak gibi kırılgan, nahiv ve koparılmış gibi dalından; hazan oldun, soldun. saçların boranlarda, şimdi kızıl saçların. isyanını duyuyorum içindeki açların. biliyorum şimdi senin nefeslerin daralır, daralırda yanarsın, al olur yanaklarında gelincik çiçekleri. baharını taşıdığın o gül yüzünde aşkımızın gülleri tazelenir. ellerin, çaresiz ellerin uzanır da tutamaz ellerimi. yüreğin damla damla yüreğime akıyor süt buğusu gözlerinden.   hani ağlamak yoktu, üzülmeyecektin? toroslar göğsümüzden akıp mavi Akdeniz gibi dalgalanmayacak mıydı içimizde, içimizde büyüttüğümüz sevgimiz için. ayrılıklar ümidi, özlemler aşkımızı yeşertmeyecek miydi? öyleyse neden yavrusunu sele vermiş bir ceylan gibi titrek sesin? sözlerin ilmek ilmek boğazımda düğümlenir. kaderimiz, uzaklara itilmek. ne acıdır aahh üzgün olduğunu bilmek.

dağlar taşımaz gülüm, denizler almaz sevdamı benim. ferman gibi dürsen yeryüzünü elinle, köpürsen o mavi, o deniz gözlerinle; gözlerin yetmez, ellerin tutmaz! yazılmaz benim sevdam kağıtlara, ağıtlara, yazıtlara yazılmaz; ağaçlara kazılmaz! taşınmaz benim sevdam; ölümsüz aşkların efsane adında! kuşların kanadında taşınmaz! benim sevdam; bir yıldızın parlak ve berrak sıcaklığında… benim sevdam; ansızın, günahsızın, bir kızın yüreğinde yüreğidir yıldızın. benim sevdam ezelden gelir, güzelden gelir; güzelliği bitmeyen, hep çağıran, itmeyen; elleri ellerimizde, tutamadığımız, unutamadığımız O elden gelir! benim sevdam ummandır yüreğinde senin: dalga dalga aşkınlaşırda taşar, taşar, aşar seni, sonra aşk olur, sıcak olur ve kaybolur sende. senden ötedir artık; benim desen de tutamazsın, unutamazsın, unutulmaz! aşk elle tutulmaz!

iyi bilirim ayrılıkları bana sor gidenlerin ardından yalnız ellerim değil bir sağa bir sola yalpalanan yüreğimdir ve hüznü ve kederi ve bir yumruk gibi düğümlenen buruklukları bilirim ama sen bilir misin sevgili insanı yaşatan ümididir bir gün kavuşacak olmanın

seni aradığımda benim ellerimde hazır kelimelerim yaldızlı cümlelerim yoktu, ben vardım. boğazımda düğümleyip volkanları; bir bahar yağmurunun ılık serinliğinde yıkanmak üzre bekleyen ben. bir de umutlarım; titrek tüylerine rüzgar dokunmuş dualar okunmuş umutlarım. umutlarımı ben göçmen kuşlarının avucuna, klavye tuşlarının ucuna değil yüreğinin burcuna bağladım. cevap vermedin ama sen; umursamadın belkide, duyamadın bu yüzden, anlamadın, anlayamadın. çünkü sen başka iklimlerin ot bitmez yamaçlarında yeşermeye durmuş bir gül adayıydın, ayıydın karanlık gecelerin. dolunay olurum diye bekledin, bekliyorsun. ısınamadın kendi sıcaklığında, sınamadın bile güneş olmayı. sağanak halinde yağacağın, sımsıcak doğacağın bir yürekte bahar olmayı, yar olmayı. halbuki sen; baharsın, harsın; güneşi de yakan, gönlüme akan, aydınlık ufuklarıma anlam bırakan. şimdi ben senin uzak diyarlarına güvercinler uçurdum beyaz güvercinlerin beyaz kanatlarına beyaz çiçeklerden saraylar kurdum gelirsin diye birgün kıtalar arasından seni çağırdım çağırdım seni

Bembeyazım şimdi sana; kütür kütür kar. Ellerimde hala sıcaklığın var. Nefesimi gözlerime gizlerim, nefsimin buram buram kıvrımlarında. Ve tavşan kanı çay, sıcak mı sıcak; Gülüşüm güneş gibi berrak, öfkem keskin bıçaktır. Gün gelir kaskatı kesilirim karşında. Su olur donarım, billur gibi parlak. Buz olurum, inadımdan asılırım saçaklarına. Gün gelir eririm ılık ılık, yerlere serilirim başından süzülerek. Sürütürüm gururumu peşin sıra, ayaklarına kurban ederim. Ve buhar olur giderim senden, senden öteye.

Yüreğimin baş köşesine kurdun tahtını Aklında kalacak En derin dehlizlerden uzanır sesim Gözlerimde senin için bir hediye saklı Bin yıllık merasimdir ellerine dokunmak Sıradağlar ardından, kalabalıklar arasından Hafif doğrul da gözlerime bak Gözlerim kör gözlerim sağır Gözlerim yalnız sana odaklı Aslında amacım Senin olacak İçine dolacak Bir ışık yakmak Benden bileceğin Her an güleceğin Bir hatıra bırakmak Çam sakızı çoban armağanı bir ses Bir nefes ki sımsıcak Sarıp sarmalasın da Allarını boynuna dolasın senden başka kelimem, senden başka cümlem yok Sen olmuşum ey yar, dolmuşum Sende kaybolmuşum Baktığım her şeyde o gül yüzün var Sensiz bu yerlerde yalnız hüzün var